Hasan Aydın Şampiyon Trabzonspor

ŞAMPİYON TRABZONSPOR

 Araklı’nın değerlerinden Hasan Aydın’dan dikkat çeken Trabzonspor yazısı geldi. İşte Aydın’ın kaleme aldığı o yazı Sevgili okurlarım; Doğduğum ömrümün yarısından fazlasının geçtiği Trabzon’uma içindeki sevdiklerime tüm TRABZONSPOR taraftarlarına ve sizlere en içten sevgi, saygı selamlarımı iletiyor, Şampiyon TRABZONSPOR’u tekrardan tebrik ediyor yaşattıkları için teşekkürlerimi sunuyorum..

Yaklaşık iki aydır bu yazıyı yazmak için çabalıyor, her gün bir cümle kurup hepsini özenle harmanlamaya çalışıyorum.. hayatımda ilk kez tattığım, Trabzonspor taraftarının da çoğunluğunun ilk kez tattığı şampiyonluk duygusunu özenle anlatmak, güzel anlamlar katmak için gayret sarf ettiğimi belirtmek isterim.. Hem de hiç anlamadığım Futbol hakkında.. Nihayetinde yazar değilim, olmak gibi haddim de yok.. sadece az çok yazan çizer olarak bir şeyler anlatmaya çalışacağım.. Sabırla okumanızı diler, her türlü güzel yorumlarınızı da beklerim..

Değerli Trabzonspor taraftarları; Fenerbahçe’yi Trabzon’da mağlup ettiğimiz maç sonrası bu sene lig bitmiştir şampiyon olacağımızı hemen her yerde söylemiş hatta çalışma arkadaşlarımla iddiaya varır durumlarla bile gelmiştim.. Nihayetinde yine Trabzon’da Konyaspor’u mağlup ettiğimiz maçın ertesi gün iş yerinde ilk işim kutlamalar ve şampiyonluk maçı ( Antalya maçı) için uçak bileti almaktı.. Çünkü, o maç lig fiilen tescil edilmiş Şampiyonluğumuzu ilan etmişti.. sonrasında mental yorgunluk, özgüven ve otuz sekiz yıl üstüne şampiyon olacak takımda oynamanın vermiş olduğu stres gerginlik heyecandan kaynaklı beraberlik ve kayıbın ardından mutlak hasret bitmiş oldu… Bayramdan bir hafta önce iş yerimden izin alarak, çoğunluğunun İstanbul takımlarına mensup çalışma arkadaşlarım yöneticilerim ve patronlarım tarafından şampiyon olup bayramı ailenle geçirip güzelce dinlen gel dilekleriyle, formamı giyip Şampiyon şehire uçtum..

Uçaktan iner inmez ilk gördüğüm tüm şehirin adeta bayrak flamalarla süslendiği insanların ne zamlar, ne hayat pahalılığının ne ekonomik ne de güncel sorunlarının umurlarında olmadığı, hatta Ramazan’ın sıradan geçtiği tüm şehrin Şampiyonluğa odaklandığını vuslata kavuşmanın vereceği heyecan ve mutluluğa karışık yaşamlarına ve gözlerindeki o ışıltıya şahit oldum.. buna ailem de dahildi. Tüm ülke de var olan sıkıntılar Trabzon’da yok gibiydi.. bu durum müthiş hisler uyandırdı içimde gözümden sevgiyle bir kaç yaş damla geldi.. ve bu yazıyı yazarken bile içimdeki o titreme ve gözyaşları hâla geliyor desem mübalağa etmiş sayılmam.. meğer ne çok istemişiz şampiyonluğu..
Şehrin en çok bayrak donatılan süslenen ilçesi doğduğum İlçe ARAKLI’ydı. Kamu binaları, hemen her mahalle girişleri bizim Kornat Irmağındaki(AHO köyü ikinci girişine) faal olmayan kuran kursuna Trabzonspor’un şanlı tarihli gibi bayraklarla donatılmıştı.. ve belki de bundandır ki, ilk kez yaşadığım ilçeyi bu kadar sevmiştim.

En iyi çocukluk arkadaşım da benim gibi gurbetten gelmişti. Haberleştik bir günümüzü kadim Trabzon’umuza ayırdık. Meydan’a eski Avni Aker’e kadar Trabzon’un Cumhuriyet tarihini de içine katarak hemen her tarihini inceledik tüm TS Cluplarını gezdik Trabzon’u Trabzonspor’u soluduk adeta.. hatta mini röpörtajda verdik Uzun sokağında.. hemen her yerde eğlence kutlama çifte bayram erken gelmişti memleketimize Vuslat yaklaşınca heyacan mutluluk kat be kat artmıştı.. ve o güzel gelmiş çatmıştı.. sabah kalkmış kardeşlerimle formalarımızı giyinmiş annemin ve babamın telkinlerini de alarak erkenden havayı solmak için bir minibüs dolu arabayla kornalarla bayraklarla süslü araçlarla meydanın stadın yolunu tutmuştuk.. en çok istediğim maça bilet bulamamıştım. Hayatımda ilk kez doğduğum şehrin nüfusunun iki iç katına arttığına şahit olmuştum.. uçakların biri inip biri kalkıyor, Ramazan olması hasebiyle hava da kimseyi bunaltmayacak tam şampiyonluk yaşayacak bir havadaydı.. Koca bir şehir adeta yer gök bordo mavi olmuştu.. yerel yönetim ve tüm kamu kurum kuruluşlar dünyada yenisi yapılana kadar en iyisi kabul edilen bir şampiyonluk kutlaması için şehrin iki önemli yerine eski avni Aker ve meydana dev ekranlar kurmuş DJ’ler marşlar horon ve kolbastılarla koca bir şehiri coşturmuştu .. güvenlik önlemleri en üst düzeydeydi.. eksikliklere rağmen çok organize olmuş yerel yönetim kamu işbirliği için ilgililere de teşekkürü borç bilirim.

Maç saati yaklaştıkça Özlem heyecan coşku artmış Trabzon insanın kendine has o an hissettikleri duygularla kutlamaları devam etti. Bir ara oturup hem telefonumu şarj edeyim hem de en iyi arkadaşımla iftar açmak için bir masayı kapatayım derken tam karşı masaya isimlerini dahi bilmediğim lise son üniversite öğrencisi üç genç oturdu. Ellerinde su şişeleriyle oturdular. Sigara yakmak için sağına sollarına bakınıyorlar kendi aralarında tanış biri görür ayıp falan olur deyip konuşuyorlardı. Kendilerine suç ortağı arar gibi bir tanesi yanıma gelip abi sigara içer misin dedi..

Hayır kullanmıyorum teşekkür ederim diyince çocuğun yüzü kızardı..
Ama siz içebilirsiniz diyince yanıma geldiler. İçin gençler sorun değil deyince çocuklar kendini suçlu hissedercesine, normalde abi Oruç tutuyoruz ama bugün niyetlenmedik zira bugün TRABZONSPOR’u tutuyoruz, bayramdan sonra borcumuzu ödeyeceğiz hayatımızda ilk kez şampiyonluk yaşayacağız diyince gülüştük. Aslında bu duruma bir paragraf ayırmak, Trabzon’un tabuları hakkında bir kaç şeyler söylemek isterdim ama güzel bir anı olarak kalması daha güzeldir deyip geçiyorum.

Arkadaşım geldi, çarçabuk iftar ettik maçı en güzel izleyeceğimiz yere geçtik maçı bekledik.. o akşam bir çok camii imamı cemaat olmadığı için teravih kıldırmakta zorlandığını kiminin kıldırmağını duyduk, şehirin özellikle gençliğin meydandaki çoğunluğunun o gençler gibi oruca niyetlenmediğini tamamen şampiyonluğa odaklandığı şehrin havasını soluduk hep beraber.. Yani şampiyonluk Ramazan’dan daha öndeydi ve önemliydi o gün bu benim için de güzeldi. Maç başladı üçüncü dakika da ilk gol sonrası beraberlik ve sevgili Uğurcan’ın penaltıyı muhteşem kurtarışı Dorukhan’ın ikinci golü atması ardına beraberlik ve en güzeli taç düdüğünü maçın son düdüğü sanıp futbolcu kardeşlerimize koşan taraftarlarımızın yanlış anlaması tam fıkralık ve Karadeniz’e uygun o dakikalar ve nihayetinde son düdükle gelen çoşkuya mutluluğa karışık dakikalarca süren gözyaşlarıyla artık vuslata hasrete sona kavuştuk.. Tüm dünya da viral olan dünyanın en güzel ışıklı organize ve kalabalık açık hava tekno partisini yaptık. Doyasıya eğlendik kutladık. Taraftarlarımız sadece Trabzonum’da değil Ülkemizin ve dünyanın her yerinde de kutladı şampiyonluğumuzu.. ve hâlâ da çeşitli etkinliklerle kutlanmaya da devam ediyor. Demet AKALIN bile ününe ün katmış dünyaya tanıtıldı o geceden sonra.. sahura eve sağ Salim gelince Anne ve babamın şükürler olsun uşaklar sağ salim geldi demelerini ve en güzel en zengin sahurunu da unutmayacağım..

Umudun, inadın sevdanın takımı TRABZONSPOR artık şampiyon oldu.. Herkesin birbirine sarıldığı, hiç bir taşkınlığın taciz rahatsız edici davranışların olmadığı en önemlisi ki, Trabzon denilince akla silah atışı gelir ki onun yerine 61 pare top atışı yapıldı o gece.. ve bir önceki gün yayınlanan duygu yüklü efsane başkanımız merhum Özkan SÜMER, efsanemiz Dozer Cemil’li, Nazmiye Nine’li, Eren Bülbül’lü, Şair Ceketli çocuk Kazım Koyuncu’lu “ Mutluluğa Kurşun Sıkma”yın kısa video filmi çok etkili olmuş olacak ki mermi sesi duyulmadı şehirde.. yani mutluluğa hiç bir şey sıkılmadı o gece.. Video da Emeği geçenlere teşekkürler içindekilere sonsuz hasret ve Aziz hatıralarını saygıyla anıyorum..

Hiç şüphe yoktur ki, 38 yıllık hasretin dört büyük mimarı vardır. Birincisi, değerli başkanımız Ahmet AĞAOĞLU yönetim kurulu üyeleri ve bu bayrağı elden ele aktaran geçmiş yönetimlerimiz, ikincisi, sabrı disiplinli temkinli oyun taktik anlayışıyla entellektüel karadeniz kültürüyle yetişmiş, coğrafya ve insanını iyi tanıyan, bilen sevgili hocamız, Abdullah AVCI. ÜÇÜNCÜ, mimarıyla, 8. şampiyonluğumuza ''Ömür'' katan, ''Uğur'' katan , ''Can'' veren, Yıkılmayan Tony'siyle bu aşk için ter döken futbolcu kardeşlerim. Rabbim ömürlerine ömür katsın, şehrimize nice şampiyonluklar, ve milletimizi bayrağımızı Avrupa temsil edecek gururlandıracak kardeşlerimiz ve sezonlar nasip eylesin..

Dördüncü mimarı ki, bende o mimarlar içinde sade bir Trabzonspor’lu olarak şüphesiz taraftarımız. Evet bazen, kızdık, küstük çok yoğun eleştirdik ama, bilirsiniz bu bizim topraklarda sevda böyle bir şeydir. ''Annesinden dayak yediği halde yine de Anne diye ağlayan çocuktur TRABZONSPOR'' .. yine ''Niye ağlaysun deyip evladına sarılıp ağlayan Annenin duygusudur'' TRABZONSPOR ... TRABZONSPOR bir takımdan daha fazlasıdır Türk futbolunda .. “ Haksızlığı kendilerine hak kabul edenlere karşı “ onurlu direnenlerin, Anadolu futbolunun devrimini yapmış deyim yerindeyse Cumhuriyetini ilan etmiş, İstanbul hegemonyasını yıkmış, “ Yalı Çoçuklarının değil, Yayla Çoçuklarının “ zaferini ilan etmiş Memlekete Anadolu’ya ve Trabzon’a çifte bayram getirmiş dağlarının karı erimeden baharı getirmiş hiç bitmeyen bir Sevdanın adıdır TRABZONSPOR.. yirmi dört saat içinde birbirinden binlerce kilometre uzak şehrinde 125.000 (resmî rakamlar) taraftarı bir arada toplayan yegane takımdır TRABZONSPOR..
Sadece Trabzon’un dağına taşına yaylasına köyüne değil, İstanbul’un inci gerdanlıklarına 39 ilçe meydanlarına tüm ilçelerinde ülkemin hemen her köşesinde dünyanın Avrupa’nın her ülkesinde bayrakları dalgalanan dünyanın en büyük (bence) Şehir takımıdır ŞAMPİYON TRABZONSPOR.. işte bu yüzden “ BİZE HER TRABZON”dur..

Nice Şampiyonluklar diliyorum Teşekkürler “ Hiç Bitmeyen Sevdamız..” Teşekkürler bizim Uşaklar… ŞAMPİYON TRABZONSPOR(!)…

Saygılarımla…