Hasan Aydın Yazdı Ramazan Bayramı

Ramazan BAYRAMI İki Bayramı bir arada yaşadık.. Trabzonspor’umuz dünyada emsali görülmemiş kutlamalarla Şampiyon oldu.. Arifeden önce İlk bayramı bize yaşattı.. Hayatımda ilk defa yaşadığım Şampiyonluğun ve kutlamaların Ramazan’ın ve ikinci bayramın önüne geçmesi önemliydi.. Bu benim için çok güzeldi.. Bayram sabahı babam erkenden kaldırdı bizi.. Mahalle camimizde namazı kılıp, babamla ve cemaatle bayramlaştıktan sonra, mahallemizin büyüklerini amcamları halamlarımı ziyaret edip evimize geçtik.. Annemle bayramlaşıp ailece bir arada geniş geniş kahvaltımızı yaptık.. ziyaretler bitmemişti. Daha köye çıkacak büyükleri ziyaret edecek mezarlığa gidip ölmüşlerimizi yad edecektik.. Kalabalık sülaleyiz. Öyle iki üç kişiyi görmekle bitmiyor bayram. Kornattan yukarı başladık ziyarete.. saydım köyümüz merkez camisine kadar altı yerde durmuş ziyaretler gerçekleştirmiştik.. babam ve kardeşlerimle doğduğumuz eve gittik..

biraz duygu yoğunluğu ve eski bayramları anımsayım camiye geçtik.. her iki dedemi, babaannemi, halamı ve diğer yakınlarımızı yad edip ayrıldık mezarlıktan.. Bu bayram kabristanlık ziyaretimiz ev ziyaretlerimizden daha fazlaydı. Çünkü bayağı eksilmişiz. Beş on yıla artık bayram ziyaretlerini mezarlıklarda yapacağız. Dönerken Kazım Amcaya uğradık bayramlaşıp duasını aldık.. Anneannemle bayramlaşıp eve döndük. Evimize de çok gelen giden oldu.. öğle yemeğinde yemek yerken babamla konuşuyoruz..

—Ya, baba kızardım sana, her bayram bizi akrabadaki büyükler yetmezmiş gibi tüm köydeki yaşlıları tek tek gezip taa Hara (Arsin’ Yeniköy)lara kadar bizi getirip yaşlılarımızla bayramlaştırmanı şimdi daha iyi anlıyorum. Bu bayram ziyaret ettiklerimizden çok ziyaretçimiz var çok güzel bir şey… — Babam, köyün zamanında en yaşlısıydı bayramlarda herkes benim babamı annemi gelip görürdü. Camiden çıkan ilk bizim eve gelir bayramlaşır sonra diğer ziyaretlerini yapardı. Ben nasıl gezmeyeyim İnsanlara çay su tatlı taşımaktan kollarımız ağırırdı ki buna bende şahit olmuştum rahmetliler zamanında.. dedem babaannem hiç üşenmez tanımadıklarımızı bizlere tanıtırdılar.. gerçekten güzel önemliydi. Babasından aldığı bu güzel alışkanlığı bizlere de güzel aktarıyor. O yüzdendir ki, yaşıtlarım arasında köyü en iyi tanıyanlar kim kimin nesidir bilenlerin en iyisiyim. Başta dediğim gibi bayram sıradandı.. nüfusunu ikiye üçe katlamış şehirde en büyük bayram Şampiyonluktu..

İlk kez bir bayramda dağlara yaylaya gitmek yerine Şehire Trabzon’a gittim. Bayramın iki ve üçüncü günü. Her iki günde de şehir şampiyonluğu kutluyordu.. her bayram sakin olan meydanı, Uzun sokağı Maraş’ı kunduracıları kemer altı kalabalıktı. Rengarenk bayraklarla süslenmiş büyük Zafer kutluyordu insanlar.. yani mutluydu gururluydu Trabzon şehri.. üçüncü gün de yağmurlu kapalı bir hava olmasına rağmen kalabalıktı. O gün Bir çok Trabzonlu siyasetçi gibi İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanı Ekrem İMAMOĞLU’ da Trabzon’da idi. O gün kendisiyle görüşmek için meydandaydım. Görüşebildim de.. Bunu başka bir yazıda anlatacağımdan geçiyorum..

Gurbetçiyiz yâ sayılı gün çabuk doluyor.. bayram ve tatili bitmiş kadim İstanbul’a dönme vakti gelmişti.. O gün ilk kez dönmek istemedim köyümden şehirden.. nedenini hâlâ da anlamış değilim.. Ailemden ayrılmakta ilk defa zor gelmişti.. Kaşıkçıdan dolmuşa binerken uzun uzun baktım köyüme bahar gelmiş karlı dağlara… Denizi mavisi yeşili o güzelim çıkamadığım yaylarından kopmak kolay olmadı.. Son yıllarda hızlıca çok eksildik eksilmeye de devam ediyoruz belki de onun kaygısıydı bilmiyorum.. Bir daha yâ nasip.. Hiç, eksilmeden sevdiklerimizle nice ramazanlar ve bayramlar dileğiyle, Kalın Sağlıcakla…