Nuri Özlemoğlu ve Görme Engelli Dünyası

Engelliler gününde 4,5 yaşında gözünü kaybeden 36 yıldır hayat mücadelesi veren Trabzon-Akoluk’lu görme engelli bir kardeşimiz Nuri Özlemoğlu’nun öyküsü görülmeğe değer.
Malum 3 Aralık Dünya Engelliler günü.

1972 yılında hayata gözlerini açan Nuri Özlemoğlu o gözlerle hayata bakmaya 4,5 yaşında yaşadığı talihsiz rahatsızlıklarla bırakmak zorunda kalmış.Evet Nuri 4buçuk yıl içinde annesini babasını ve birkaç kardeşini ve dünyayı hayal mayal görmüş.Görme serüveni işte o kadar.4 yaşından sonra evde yaşadığı düşmeler,çarpmalar,sakarlıklar,görmek için kafasını yan tutması ailesini acaba görme kaybı,görme bozukluğu var mı diye şüphelendirmiş,telaşlandırmış.Doktora götürmüşler.Gittiklerinde sağ gözünde glokom ve katarakt rahatsızlığı tanısı konmuş.Ve de ameliyat kararı alınmış.Ameliyata rağmen sağ gözündeki görme yeteneği geri dönmemiş.Ömrünün bundan sonrasını sol gözüyle idame ettirmek zorunda kalan Nuri’nin 1,5-2 yıl sonra maalesef sol gözünde de görme kusuru ortaya çıkmış.Bu sefer ailesi sol gözünün kurtulması ümidiyle Ankara Göz Bankasında tedavi olmak için Ankara’ya gitmişler.Ankara’da Glokom ve Katarakt teşhisiyle sol gözünden başarılı bir ameliyat olmuş.Göz Servisinde yatarak iyileşmeyi bekleyen 6 yaşındaki Nuri pansumanlı bir göz ve görme yeteneğini kaybetmiş diğer gözle talihsiz bir kafa travması yaşamış.Yataktan doğrulurken kafasını duvara çarpan ve de ameliyatlı gözüne darbe alan Nuri böylelikle her iki gözündeki görme yeteneğini de kaybetmiş.Engelliler dünyasının içinde bulmuş kendini.Okul hayatı başlamadan bitmiş.Tek gözüyle devam ettiği ilkokul birinci sınıftan hatırladığı birkaç harf var.

14 Yaşına kadar görme engeliyle aile içinde,köyde,evin çevresinde aile bireylerinin yardımıyla hayata tutunan Nuri’ye hekim bir tanıdığı İstanbul’da Altı Nokta Körler Rehabilitasyon Merkezinde eğitim alabileceğinden bahsetmiş.Nuri ailesinin de oluruyla özel eğitim almak üzere İstanbul Emirgan’daki bu merkeze gitmiş.5-6 ay bu merkezde Körler için özel alfabe(kabartma) eğitimi,beyaz baston eğitimi ve körlerin yapabileceği işlerle ilgili eğitimler alarak hem özgüvenini hem de bağımsızlığını kazanmış.Trabzon’a döndüğünde artık sokağa çıkabilen,gideceği yeri tek başına bulabilen bağımsız hareket edebilen,işini görebilen bir engelli olarak hayatında yeni bir sayfa açmış.

Dışardan ilkokulu ve ortaokulu bitirmiş.Eğitimini tamamlamış.Kamu’da iş istihdamı için ilgili yerlere müracaat etmiş.Yılmadan,didinmeden çalışma arzusu içinde koşuşturmuş.Ankara’ya git gel yapmış.Bu arada Altı Nokta Körler Derneğinde delegasyon olarak engelli dünyasının sivil toplum örgütlerinde hem kendini hem de kaderdaşlarını temsil etmiş.
2002 yılında devletimizin açtığı özürlü sınavına girerek 90 puan almış.Ve Sağlık Bakanlığı kadrosunda Trabzon’da bir hastanemize hizmetli olarak yerleşmiş.Azmin gayretin sonuna ulaşmış. Körün karanlığını aklının aydınlığıyla yenmiş.

Eğer yürüdüğünüz yolda hiç engel yoksa, o yol sizi hiçbir yere götürmez…Nuri de maaşallah gözlerinin engeliyle tam gaz yol almış.
Nuri 11 yıldır kamu hizmetinde çalışıyor.Hatta santral memuru olarak çalıştığı hastanenin mescidinde Cuma namazı ve fırsat bulduğu vakitlerde müezzinlik yapıyor.Onu küçükken bakan koruyan ailesini de yanına almış.Onları ekonomik olarak ayakta tutuyor.1hafta önce ona 36 yıl gözcülük eden babasını da kaybetti.Yüzünü 5 yaşındaki çocuk Nuri’nin hafızasındaki haliyle bildiği babasını,göremeden toprağa gömdü.Görme engelli olduğu için evlenip bir türlü yuvasını kuramıyor.Hayatındaki tek engel bu.Çaldığı kapılardan elleri boş dönüyor.
Bizler de Oysaki “Gerçek kör, baş gözü görmeyen değil,kalb gözü görmeyendir….” [Hadis-i.Şerif]
“Engeller hayatın ritmini yakalamaya engel olamaz. Her sağlıklı insan da bir engelli adayı olduğu gerçeğini aklımızdan çıkarmayalım”