Yaz ayı geldi mi Araklı’ya bir haller oluyor.. Geçtiğimiz sene göreve başladığımda ilk özel röportajımı, Araklıspor Başkanı Fatih Çebi ile yapmıştım. İlk röportaj haberi yapmak için de gittiğim yer Araklı’ydı.. İlkler unutulmaz denir ya Araklı’ya karşı bir hassasiyetim oluştu..
***
Röportaja gitmeden önce Araklıspor hakkında birkaç bir şeyler araştırmıştım. Başarıları vardı.. Alt yapısından çıkardığı sporcular bu ülkenin hafızalarında yer edindi. Bu sadece futbolla da değil; karate hele hele güreşi esgeçemeyiz.. Muazzam başarıları barındıran bir ilçe..
***
Fatih Başkan’la geçtik oturduk bir yere.. Konuşmalarımızın özü “Paramın düşmanı değilim, hiçbir şey yapamazsam çoluğuma çocuğuma veririm parayı” ifadelerini kullanmıştı.. Haklıydı da..
***
Neyse döndüm Trabzon yoluna.. Aklıma sorular geldi durdu, imkanım olsa, o an geri dönsem Araklı İlçesi’nin sosyolojik buhranını yazabilecek detaylı bilgilere ulaşabilecek kapsamlı sorular..
***
Gazeteye gelmiştim artık.. Ne yazabilirim diye zihnimi yokladığımda biraz öfke bir miktar üzgünlük etrafımda koşuşturmaya başladı...
Vatandaşlara kızmıştım..
Çünkü Araklı “Ya spor sayfalarında boy gösteriyor ya da 3. sayfada.. İtiraz etsenize” diye sitem etmiştim..
Esnafa kızmıştım..
Belli başlı yerlerde öksüz kalan Yeşil-Siyah bayraklar eskisi gibi fazla
göze batmıyordu. Sormuştum başkana ‘hep böyle mi buralar.’ ‘Hayır bir şampiyon olsak da görsen’ demişti. ‘Eee niye sakladılar bayrakları sandıklara diye’ sitem etmiştim.. ‘Sıkıntımı anla’ demişti bana..
Hele hele bürokrasiye ve siyasilere..
Oy isterken boynuna Yeşil-Siyah atkıyı kim takmışsa bileyim ya da bilmeyeyim hepsine kızmıştım. Ola ki bir şampiyonlukta herkesin önünde onlar olacaksa o futbolculara 2 çift lafım var diye de eklemiştim..
Üzüldüğüm nokta futbolculardı.. Küllerinden doğmalarını bekledim.. Keza Trabzon 1. Amatör A Grubu’nda çok iyi başladılar. Ligde liderken havlu atıp Araklı Karadere ile birleşti ve isimleri Araklı 1961 oldu..
***
Araklı 1961..
Bölgesel Amatör Lig’de en az gol yiyerek liginde şampiyon oldu..
İlk maçta Tokat’ın Erbaaspor takımına mağlup oldu..
Sonra bir ikinci fırsatı 12 Bingölspor’u da yenemeyerek 3. Lig biletini kaçırdı..
***
Ne yaptığını bilen, attığı gollerde göstermiş olduğu sabır izlenmeye değer bir takım hüviyetindeydiler. 2-3 kaliteli transfer bu sezon onları 3. Lig’e yazdırma ihtimali olan bir kulüptü.. Ama gel gör ki Araklıspor’un başına gelen maddi imkansızlık Araklı 1961’e de göz kırptı. Mesut Bekar, Serkan Söylemez, Bölgesel Amatör Lig 3. Grup’un gol kralı Mehmet Sinan Söylemez, Yusuf Kaymaz ve Taşkın Can Hellaç’ı elinde tutamayarak iskelet kadrosunu bozdu.
Başkan Yusuf Çebi’yi arıyorum.
Bilmiyorum, yoruldum ifadelerini kullanıyor.
Devam da ediyor..
“Şu an Araklı 1961 profesyonel takımdan farksız durumda. Kendi otobüsü, tesisi, geleceği olan; alt yapısı ile gözde bir kulüp. Bu ağırlığı kaldıracak olan biri varsa ben hemen görevi bırakır ona da destek olurum. Ama yoldan geçene de kulüp bırakacak halim yok. Ben Ankara ve İstanbul’da çalışıyorum. Ben Araklı’da ticaret yapmıyorum ki rant sağlayayım, Araklı’da ne cirom, ne iş yerim, ne vergi levham var.. Araklı’da köyde bir annem var o kadar.”
***
Velhasıl kelam hamuru sporla yoğrulmuş bu ilçeye bir çözüm önerisi getirilmesi gerekir.. Araklı’nın umutlarının maddiyata kurban edilmemesi adına ileri gelenlerin taşın altına elini sokması gerekmektedir.
Yoksa yazık olacak..
Haberiniz olsun...
