Trabzonspor’da neler oluyor? Diye başlamak istedim. Aslınca çok bir şey olduğu da yok fakat bizim her zamanki alışkanlıklarımız olaylara negatif bakışımız takımımızı bu hale getirdi. Trabzonspor’da her yönetimin bir muhalefeti de oluyor ve bu doğaldır. Takımın başarısız olmasını isteyen bir kesim olduğunu sezinliyorum, çünkü böyle kişiler krizden nemalanan kesimlerdir. Oysa Trabzon ve Trabzon’lunun ekmeği, aşı, mutluluğu ve her şeyi olan Trabzonspor zarar görmektedir.
Her yönetimin çalışmak isteyeceği teknik ekip, teknik ekibin birer futbol anlayışı vardır. Biz bu durumu kabullenemedik. Bu sene Sayın Ahmet Ağaoğlu yönetimi Teknik direktör olarak Ünal Karaman hocamızı tercih etmiştir, saygı duymak zorundayız ve de desteklemek zorundayız. Ünal hoca teknik taktik bilgisi ile donanımlı bir hocadır, beğenirsiniz veya beğenmezsiniz ama her türlü diplomaya sahip biridir. Ama gelin görün ki bazılarının teknik direktör olmasını önerdiği kişiler Ünal hocaya bilgi tecrübe açısından yaklaşamazlar bile. Ünal hocanın Dünya üçüncülüğü diye bir başarı etiketi vardır.
Bizim en büyük eksikliğimiz sabretmeyi bilmememizdir. Sosyal medyada, yazılı basında veya televizyonlarda takımı yerden yere vuranların futbol bilgilerini de sorgulamak gerekir. Bu konuda en önemli görev yerel basına düşmektedir. Başka Trabzonspor olmadığını düşünerek yayın yapmalılar. Takım içiresindeki ufak bir huzursuzluğu duyunca bunu hemen ifşa etmekten vazgeçmeliler. Böyle yayınlardan Trabzonspor’umuz olumsuz etkilenecektir. İstanbul takımlarını destekleyen yazarlar böyle şeylere dikkat ederler, oysa sporla yerel medya çalışanları Trabzonspor sayesinde kendilerine yer bulmuşlardır. Bundan sonra yapacakları yayınlarda Trabzonspor’u koruyup kollayacak şekilde yayın yapmalarını öneririm. Bir mağlubiyet veya puan kaybından sonra atacakları manşetler Trabzonspor’a zarar verecek şekilde olmamalı. Ziya Doğan, Samet Aybaba, Rıza Çalımbay ve Ersun Yanal’a gösterilen hoşgörü Ünal Karaman hocamıza da gösterilmelidir. Yoksa Ünal hoca bizden biri diye mi bu tepki…
Gelelim Burak ve Onur olayına; Burak Yılmaz,kendisine her türlü desteği vererek koruyup kollayan Ünal Karaman hocamıza binlerce seyirci önünde bu terbiyesizliği yapmamalıydı. Özüt dileyeceği açıklandıktan sonra yönetimi ve taraftarı hiçe sayarak adeta dalga geçerek herhangi bir davranışta bulunmamıştır. Kurumsal olarak bir oyuncu büyük bir kulübü bu kadar hiçe sayıp aşağılayamaz. Belli ki birileri aklını çelmiştir, aile düzenini tutturamamış bir oyuncu psikolojik olarak yıpranmıştır. Belki de kulüpte spor psikoloğu bulundurmanın gerekliliğini ortaya koyuyor. Burak Trabzonspor’u aklından silmiş gibi görünüyor. Başkan Ahmet Ağaoğlu’nun gösterdiği babacan tavıra karşılık verememiştir. Burak Yılmaz’la karşılıklı bireysel olarak görüşülmesi önemlidir. Ödül ceza yöntemi uygulanmalıdır, gitmek istiyorsa kendinden duyulmalıdır.
Onur konusuna gelince; Onur Recep Kıvrak kardeşimiz çocuk yaşlarda Trabzonspor’a gelmiştir ve de yıllarca hizmet etmiştir. Ancak yıllar geçtikçe olgunlaşıp takımda lider olacağına, çizgisinden sapmıştır. Onur’a ceza verelim yaptıkları için ama kesinlikle Onur satılmamalı. Düşmana silah vermek gibi bir şey bu. Cezasını çeksin ama takıma kazandırılsın. Ünal hoca bir ağabeylik örneği göstererek Onur’u kazanma yoluna gitmeli. Bu söylediklerimiz dışarıdan gördüklerimiz ve hissettiklerimiz. Olayları yaşayanlar daha farklı düşünebilir. Bizim söylediklerimiz sadece tavsiye niyetindedir.
Son sözüm de taraftarlara, gerçek taraftar skor taraftarı veya kişiye ait taraftar değildir. Gerçek taraftar iyi günde kötü günde takımımızı destekleyendir, çıkar duygusundan ziyade öncelik Trabzonspor diyenlerdir. Sosyal medyada küfreden ya da gazete köşelerinde televizyonlarda takımı aşağılayan, yerden yere vuranlar değildir. Unutmayalım Trabzonspor’luluk bir sevdadır, herkese nasip olmaz. Başka Trabzonspor yok. Sevgiyle kalın…
